18. września 2016r. po raz trzeci, do tronu Jasnogórskiej Hetmanki Narodu – Królowej Polski przybyła doroczna pielgrzymka Okręgu Centralnego Zjednoczenia Kurkowych Bractw Strzeleckich RP.
Organizatorem pielgrzymki było Radomskie Bractwo Kurkowe św. Sebastiana na czele z Hetmanem Bractwa Sławomirem Adamcem i Podskarbim Kazimierzem Ciszkiem. Zgromadzonych pielgrzymów pozdrowił i pobłogosławił J.E. Arcybiskup Metropolita Częstochowski Wacław Depo. Apel Jasnogórski prowadził Honorowy Brat Kurkowy ojciec Eustachy Rakoczy – Jasnogórski Kapelan Żołnierzy Niepodległości. Wśród przybyłych znaleźli się między innymi prezes Okręgu Centralnego ZKRS RP Jan Klauza i prezes Sądu Honorowego Zjednoczenia Gniewomir Rokosz- Kuczyński – Wielki Kanclerz Towarzystwa Rycerskiego Braci Kurkowych oraz książę Krzysztof Konstanty Radziwiłł – Wielki Bajliw Zakonu Rycerskiego św. Łazarza w Jerozolimie i generał Ignacy Ścibiorek, a także liczni bracia i siostry kurkowe z Warszawy, Łasku, Lublina, Łodzi, Podlasia, Wielkopolski, Świętokrzyskiego i Mazowsza. Po uroczystościach w Kaplicy Jasnogórskiej brat prezes Jan Klauza wręczył o. Eustachemu Rakoczemu odznakę Złotego Kura Okręgu Centralnego ZKBS RP. Medalem Zasługi dla Bractw Kurkowych RP, wyróżniony został również Sławomir Adamiec, stojący na czele radomskiego Bractwa Kurkowego Św. Sebastiana oraz Katarzyna Bochyńska – Wojdył, współpracująca z radomską konfraternią.
Tradycje bractw kurkowych sięgają średniowieczna. To wtedy prawo magdeburskie zaczęło nakładać na mieszkańców miast obowiązek ich obrony podczas wojen i napadów zbrojnych. Każdy cech rzemieślniczy i kupiecki miał wyznaczone miejsce, którego miał bronić. Mogła to być ulica, odcinek murów miejskich, baszta czy miejska brama. Dlatego też członkowie cechów przez cały rok ćwiczyli się w strzelaniu. Urządzali także doroczne zawody, sprawdzające ich kunszt strzelecki.
Bractwa kurkowe istniały w Warszawie, Toruniu, Krakowie, Poznaniu, Kaliszu, Lwowie i wielu innych polskich grodach. Kazimierz Wielki w 1364 roku zmienił w Radomiu przestarzałe wówczas prawo średzkie na korzystniejsze magdeburskie i nadał mieszkańcom miasta wiele przywilejów. Mieli oni też obowiązek obrony swego grodu. Za jego bezpieczeństwo odpowiedzialni byli przedstawiciele cechów skupionych w konfraternię bracką. Aż do końca XIX wieku bractwa kurkowe miały charakter formacji obronnej i szkoły strzeleckiej. Rozwiązane przez zaborców, zostały odnowione w czasach II Rzeczypospolitej w Krakowie, ale już jako stowarzyszenia honorowe, patriotyczne, podtrzymujące tradycje polskiej i chrześcijańskiej kultury Europy. I tak pozostało do dzisiaj.
